Zyt....- was bedeutet sie für uns?
21.07.2012 um 02:13Hesch Du Dir scho molüberleit was s`Wörtli "Zyt" bedütet?
Jo, meischtens dänk me nume draa, wenn grad e Glogge lütet.
Deby isch "Zyt" so voller Sinn; es cha nid ungseit blybe.
I möcht versueche, mit paar Wort mys Gfüehl für "Zyt" z`beschrybe:
S`Wort "Zyt" isch i der dütsche Schproch abstrakt ond ganz gelasse.
Me chas nid gseh, nid g`höre und me chas mit Händ nid fasse.
Bim nochedänke han-i gmerkt, bi ganz reale Sache.
Do isch grad alles sunneklar, du chasch kei Fähler mache.
E Tür, es Huus, e Baum, es Chleid, en Öpfel, wo`d chasch ässe.
Die sind ganz unverwächselbar, das chame nid vergässe.
Sogar es Härz isch nümm voll Gfüehl of euser gschtresste - n - Ärde.
Es isch e Muskel -- ond süsch nüt --- do chasch jetz stutzig wärde.
För mich isch halt au s`Härz abstrakt wie Freud, ond Leid, ond Schmärze
ond Liebi, wo d`chasch wytergäh, ond Fründschaft, ganz vo Härze.
Ond jetz chom - i au wider druuf, es isch ganz offe g`läge.
Was ich alls gseh im Wörtli "Zyt" ond was i gärn würd säge.
Di einte säge; Zyt isch Gäld --- Zyt chasch mit Gäld nid chaufe.
De-n-andere lauft Zyt devo, hesch gwüsst, si cha au laufe.
Verlore het e Sportler Zyt, mög är si wider finde.
Süsch muess är halt uf d`Suechi go nach links, nach rächts, nach hinde.
Wenn`d schnäll gnueg bisch ond starch uf Droht, gwünscht Zyt ond chasch di freue.
Ond für dä Gwünn darfsch dankbar sy, e jede Tag ufs Neue.
Viel z`vieli Mönsche händ kei Zyt ond d`Zyt isch z`schnäll vergange.
Di eint Zyt chummt, di ander got, was wosch no meh verlange.
Di meischte Lüt vertiebe Zyt mit allergattig Sache.
Me chönnt Zyt au verbummle oder öppis nützlechs mache.
Zyt chunnt, vergoht, heilt Wunde gar, me cha si au vergüde.
Me teilt si y, me schlot si z`tod, was muess die Zyt eis lyde.
Doch meischtens wird d`Zyt gnutzt ond mit der Zyt wird jeder gschyter.
Er loht sich Zyt, er schnuufet uf, er juflet nümme wyter.
Ond plötzlich blybt d`Zyt stoh -- ganz eifach so, ond ohni Lärme.
Si wandlet sich zur Ewigkeit ond nimmt de Mönsch a Schärme.
D`Zyt het mängs brocht ond mi viel glehrt -- s`isch richtig, wenn i dänke
s`isch Zyt för mi, au hi ond do chly Zyt vo mir z`verschänke.
I teile d`Zyt mit Dir --- ond Dir, mit jedem, wo`s möcht gniesse.
Ond einisch wird au my Zyt cho --- s`isch Zyt zom Fride schliesse!
Tilly Vonäsch
Jo, meischtens dänk me nume draa, wenn grad e Glogge lütet.
Deby isch "Zyt" so voller Sinn; es cha nid ungseit blybe.
I möcht versueche, mit paar Wort mys Gfüehl für "Zyt" z`beschrybe:
S`Wort "Zyt" isch i der dütsche Schproch abstrakt ond ganz gelasse.
Me chas nid gseh, nid g`höre und me chas mit Händ nid fasse.
Bim nochedänke han-i gmerkt, bi ganz reale Sache.
Do isch grad alles sunneklar, du chasch kei Fähler mache.
E Tür, es Huus, e Baum, es Chleid, en Öpfel, wo`d chasch ässe.
Die sind ganz unverwächselbar, das chame nid vergässe.
Sogar es Härz isch nümm voll Gfüehl of euser gschtresste - n - Ärde.
Es isch e Muskel -- ond süsch nüt --- do chasch jetz stutzig wärde.
För mich isch halt au s`Härz abstrakt wie Freud, ond Leid, ond Schmärze
ond Liebi, wo d`chasch wytergäh, ond Fründschaft, ganz vo Härze.
Ond jetz chom - i au wider druuf, es isch ganz offe g`läge.
Was ich alls gseh im Wörtli "Zyt" ond was i gärn würd säge.
Di einte säge; Zyt isch Gäld --- Zyt chasch mit Gäld nid chaufe.
De-n-andere lauft Zyt devo, hesch gwüsst, si cha au laufe.
Verlore het e Sportler Zyt, mög är si wider finde.
Süsch muess är halt uf d`Suechi go nach links, nach rächts, nach hinde.
Wenn`d schnäll gnueg bisch ond starch uf Droht, gwünscht Zyt ond chasch di freue.
Ond für dä Gwünn darfsch dankbar sy, e jede Tag ufs Neue.
Viel z`vieli Mönsche händ kei Zyt ond d`Zyt isch z`schnäll vergange.
Di eint Zyt chummt, di ander got, was wosch no meh verlange.
Di meischte Lüt vertiebe Zyt mit allergattig Sache.
Me chönnt Zyt au verbummle oder öppis nützlechs mache.
Zyt chunnt, vergoht, heilt Wunde gar, me cha si au vergüde.
Me teilt si y, me schlot si z`tod, was muess die Zyt eis lyde.
Doch meischtens wird d`Zyt gnutzt ond mit der Zyt wird jeder gschyter.
Er loht sich Zyt, er schnuufet uf, er juflet nümme wyter.
Ond plötzlich blybt d`Zyt stoh -- ganz eifach so, ond ohni Lärme.
Si wandlet sich zur Ewigkeit ond nimmt de Mönsch a Schärme.
D`Zyt het mängs brocht ond mi viel glehrt -- s`isch richtig, wenn i dänke
s`isch Zyt för mi, au hi ond do chly Zyt vo mir z`verschänke.
I teile d`Zyt mit Dir --- ond Dir, mit jedem, wo`s möcht gniesse.
Ond einisch wird au my Zyt cho --- s`isch Zyt zom Fride schliesse!
Tilly Vonäsch